MAĞFİRET a (ar ğufran'dan mağfiret). Esk.
1. Tanrı’nın kullarının günahlarını bağışlaması; yarlıgama: "Bir kısmı bugün günûde-i hâk-i mağfiret, diğer bir kısmı da vatan-cüdâ bulundukları cihetle..." (F. Köprülü).
2. Mağfiret etmek, yarlıgamak.
3. Mağfiret-aşiyan, mağfiret-nişan, mağfiret-penah, Tanrı'nın bağışlamasına kavuşan. || Mağfiret-i ilahiye, Tanrı'nın bağışlaması. || Mağfiret-i zünub, suçların, günahların bağışlanması.