MAHVOLMAK gçz. f. (mahıv olmak > mahvolmak).
1. Bir kimse, bir şey söz konusuysa, varlığı ortadan kalkmak, yok olmak ya da büyük bir zarara, yıkıma uğramak: Savaşlarda milyonlarca insan mahvoldu. O korkunç yangında her şey mahvoldu. Hava don yapınca bütün çiçekler mahvoldu.
2. Bir şey söz konusuysa, bozulmak, işe yaramaz duruma gelmek, zarar görmek: Kazada ölen olmadı ama, araba mahvoldu. Önüne yeni binalar yapılınca arkadaki evlerin görüntüsü mahvoldu. Üzerine yemek döküldü, o güzelim elbise mahvoldu.
3. Bir kimse, bir topluluk, bir ülke vb. söz konusuysa, çöküntüye uğramak, çökmek: Zamlar böyle sürerse mahvolduk demektir. En yakın dostunun ihaneti karşısında mahvolmuş, her şeyden soğumuştu.
4. Bir emek, bir çaba sözkonusuysa, boşa gitmek, heba olmak: Zamanında gelmedin, bir yıllık çalışmam mahvoldu.