MALUM sıf. (ar. ma’lum). ilgili olan kimselerce bilinen, belli: Sıra malum meseleyi halletmeye geldi.

—Esk. dilbilg. Malum fiil, etken fiil.

♦ a.
1. İlgili olan kimselerce bilinen konu, sorun, iş vb.: Bu hepimizin malumudur.
2. Malum değil, gerçekleşip gerçekleşmeyeceği kesin olarak bilinmeyen konular ya da durumlar için söylenir. || (Bir kimseye) malum olmak, hiçbir ipucu ya da belirti yokken bir kimsece sezinlenmek; içine doğmak. || Malum ya, "bilinen şeydir" anlamında söylenir || Malumu ilam etmek, herkesin bildiği bir şeyi söylemek.

♦ be. “Evet, belli, biliniyor, kuşkusuz" anlamında kullanılır.