MAMUL, sıf. (ar. ma'mul).
1. Bir hammaddenin işlenmesiyle elde edilen ürün için kullanılır: Mamul madde.
2. Bir şeyden mamul, o maddeden yapılmış: Kuzu derisinden mamul çantalar.

—Esk. Mamulün bıh, yürürlükte olan, geçerli: "Fransa kanunlannın mamulün-bih olmasından dolayı fakir husûmet ederlerdi" (Cevdet Paşa, XIX. yy ).

♦ a. Yapılmış, imal edilmiş ürün: yeni mamullerimizi gördünüz mü?

—Mak. san. ilk işlendiği biçimle kullanılan ürün (profil, köşebent, ray vb.).

—Nümism. Mamulü hasene, Osmanlı döneminde; XVII. yy. sonlannda kullanılan bir tür altın sikka.