MANALI sıf.
1. Belli bir anlamı olan; anlamlı.
2. Anlam açısından zengin ya da imalı, gizli bir anlam taşıyan şey için kullanılır; anlamlı, manidar: Manalı bir yüz. Manalı bakışlar, laflar.

♦ be.
1. Manalı olarak; anlamlı, manidar: Manalı bakmak, konuşmak.
2. Mana // manalı, bir şey anlatmak, sezdirmek istercesine: Manalı manalı gülüştüler. || Manalı manasız, yerli yersiz, gerekmediği halde: Manalı manasız gülmek. Manalı manasız konuşmak.