MANTO a. (fr. manteau; lat. mantellum, mantum'dan). Uzun kollu, önden açık ve genellikle yakası olan giysi; soğuktan korunmak amacıyla diğer giysilerin üzerine giyilir.
—Jeofiz. ve Gezbil. Tellürik bir gezegenin, özellikle de Yer'in, kabukla çekirdek arasında kalan bölümü. (Tavanını mantonun oluşturduğu yer mantosu, yaklaşık 2 900 km derinliktedir. Bu kuşağın en belirgin özellikleri, kabuk-manto sınırında boyuna dalgaların hızının birdenbire artması [6 -7 km/s’den yaklaşık 8 km/s'ye] ve yine bu dalgaların hızının manto-çekirdek sınırında hızla düşmesidir [mantonun tabanında 13,7 km/s’den çekirdeğin tavanında 8,1 km/s'ye).)

—Nörol. Memeli olmayan omurgalılarda telansefalin, az kalın, karıncıkların üstünde yer alan yan sırt bölümü. (Manto, memelilerde kalınlaşarak beyin korteks’ine dönüşür.) [Eşanl. PALYUM.)

—Terz. Rob manto, kesimi mantonunkinden esinlenmiş, altına ya da üstüne diğer bir giysi giyilmesine gerek duyulmadan rahatlıkla kullanılabilen kadın elbisesi.