MANEVİ sıf. (ar. macna ve -/'den manevi).
1. Ruha, zekâya, düşünceye ilişkin bir şey için kullanılır: Manevi bir açı. Manevi bir yalnızlık. Maddi zararı değil, manevi kayıpları önemsemek.
2. İyi olanı yaptığı inancında olan bir kimsenin davranışından kaynaklanan şey için kullanılır; vicdani: Onunla ilgilenmek benim için manevi bir zorunluluktu.
3. Esk. Anlamla ilgili, anlamsal.
4. Manevi değer, ruhsal ya da töresel açıdan değer. || Manevi evlat, yasalara göre evlat edinilmiş kimse.

—Fluk. Manevi tazminat - TAZMİNAT.