MANİA a. (ar. mank'nin dişi, manka).
1. Yürümeyi, geçmeyi önleyen şey; engel: At tek hamlede önündeki mâniayı aştı.
2. Güçlük; zorluk.

—Ask. Mânia ateşi, takviye almasını ve bütünleme yapmasını önleyerek düşman kuvvetlerini yalıtmayı amaçlayan topçu ateşi.

—Ask. denize. Bir limana ya da bir demir yerine düşman gemilerinin girmesini önlemek için yerleştirilen yüzer engel. || Aynı amaçla deniz dibine tutturulan, metal ya da ağaç kirişlerden yapılmış engel. (Bk. ansikl. böl.)

—ANSİKL. Ask. denize. Bir mânia, zincirlerle ya da halatlarla birbirine bağlanmış kalaslardan, sallardan, dubalardan oluşturulur. Gemilerin bunları aşmasını önlemek için de sivri çubuklarla donatılır. Bir filonun demirleme yerindeki güvenliği, ancak denizaltılara ve torpidolara karşı kullanılan ağların mânialara eklenmesiyle tam olarak sağlanır.