MAR a. (fars. mar). Esk.
1. Yılan: "Elinde gâh âsâ oldı gâh mâr kalem" (Fuzuli, XVI. yy.).
2. Mar-beççe, yılan yavrusu. Mar-gezide, yılan tarafından sokulmuş. Mar-gir, yılan tutan; bir cins geyik.|| Mar-ı hambeham, kıvrılmış, çöreklenmiş yılan. || Mar-ı serburide, başı kesilmiş yılan, || Mar-ı sermadide, kış uykusundaki yılan.