MARİFET, -ti a. (ar. ma'rifet).
1. Herkesin yapamayacağı bir şeyi yapma; bir şeyi ustalıkla ve kolaylıkla yapabilme; hüner: Marifetini göstermek. O da marifet mi, tek eli üzerine amuda kalkanlar var.
2. Can sıkıcı, hoş olmayan, tuhaf davranış: Oğlunun marifetlerini duydun mu, dün akşam arkadaşlarıyla karakolluk olmuş.
3. Esk. Bilgi, bilim.
4. Esk. Aracı, ikinci el.
5. Marifetiyle, eliyle, aracılığıyla.

—Esk. Marifet-perver, ustalıklı, hünerli. || Marifet-ullah, Tanrı’yı anlama.

-Tasav. Kalbin sezgi yoluyla elde ettiği duyuüstü bilgi.