MARUF sıf. (ar. ma'rüf). Esk.
1. Bilinen, malum: Gâhi ârit gâhi maruf gâhi irfan olurum" (Niyazi, XVII. yy.).
2. Herkes tarafından tanınan, bilinen, ünlü: "Maruf tâbir hilafına kubbeyi habbe yapıyor'' (R. H. Karay).
3. Bir şeyle, bir adla maruf. onunla, o adla tanınan kimse ya da şey için kullanılır: Bu adla maruf şahıs. Çinileriyle maruf camı.
4. Maruf olmak, bilinmek, tanınmak.
5. Marufı cihan, dünyanın bildiği; çok meşhur.