MASKARA sıf. (ar. maskara). Esk.
1. Güldüren, soytarı.
2. Gülünç, komik.

♦ a. Eğlenme, alay.

MASKARA sıf. ve a. (ital. maschera, maske'den ar maskara, soytarı).
1. Eğlendirici, sevimli, hoşa giden hareketler yapan kimse, özellikle de küçük çocuklar için kullanılır: O ne maskara çocuk öyle. Şu maskaranın yaptığı oyunlara bak.
2. "Onursuz, kepaze, rezil" anlamında hakaret sözü olarak kullanılır: “Bırak şu maskarayı.
3. Bir kimseyi, bir şeyi maskara etmek, bir kimseyi gülünç duruma düşürerek rezil etmek; bir şeyi berbat etmek, bozmak, işe yaramaz duruma sokmak. || Maskara gibi, gülünç bir durumda: Maskara gibi ne dolaşıp duruyorsun.|| Maskara olmak, maskaraya dönmek, gülünç bir duruma düşmek. || Bir kimsenin maskarası olmak, bir kimsenin eğlencesi, hoşça vakit geçirme konusu olmak. || Bir kimsenin maskarasını çıkarmak, onurunu kırarak, onu küçük düşürüp rezil etmek. || Bir kimseyi maskaraya almak, bir kimseyle alay etmek, eğlenmek. || Bir kimseyi maskaraya çevirmek, bir kimseyi rezil etmek.