MASUMİYET; -tl a. (ar. ma’şüm ve -iyyet'ten ma’şumiyyef). Esk. Masumluk, saflık: Bir çocuk masumiyetiyle bakmak.

—Din. Hıristiyanlıkta, ilk insanın ilk günahı işlemeden önceki durumu.

—ANSİKL. İkonogr Apelles, Masumiyet'i, iftira tarafından saçlarından sürüklenerek bir zorbanın mahkemesine çıkarılan bir delikanlı görünümünde betimlemişti. Domenichino, Meleğin konjduğu Masumiyet (Napoli) adlı tabloyu yaptı. Rubens’in bir tablosunda (Viyana) Masumiyet, bir cin tarafından kendilerine kuzu sunulan üç çıplak çocukla simgelenmiştir; kuzu teması Dolci'nin bir tablosunda da (Münih) görülür. Greuze'ün yaşadığı dönemde ve XIX. yy.'da Masumiyet, gerek resim, gerek heykel alanında birçok duygusal kompozisyona konu oldu.