MATRUH sıf. (ar. tarh'{an matruh) Esk.
1. Atılmış, çıkarılmış.
2. Temeli atılmış bina için kullanılır.
3. Miktarı belirtilmiş, ödenmesi kesinleşmiş vergi için kullanılır.

—Esk. mat. Çıkan. || Matruhün anh, eksilen. || Matruhün minh, kendisinden çıkarılan.