MECCANEN be. (ar. meccân'dan mec- cânen). Esk. Ücretsiz olarak, bedava: "Meccanen afv ve itlakını istida ettiler" (Gevdet Paşa, XIX. yy.).

—isi. huk. Meccanen ferağ, taşınmaz üzerindeki kullanma hakkını, bedelsiz olarak başkasına devretme. (OsmanlI devletinde miri araziyle bazı vakıf taşınmazlar üzerinde kullanma hakkı olan kişilerin, bu hakkı bir bedel almadan başkalarına devretmeleri, meccanen ferağın örneğidir.) || Meccanen intikal, miri araziyle bazı vakıflara ait bir kısım taşınmaz mallar üzerindeki kullanma hakkının bedelsiz olarak mirasçıya geçmesi.