MEFHUM a. (ar. fehm’den mefhum). Esk. Bir söz ya da bir kelimenin anlamı, kayram.

—İsi. huk. Söylenen sözün asıl anlamı yanında kastettiği öteki anlam. || Mefhum u muhalefet, bir sözden çıkarılan asıl anlama aykırı anlam. (Örneğin medeni hakları kullanmaya yetkisi olan kişi mal edinebilir ve ticaret yapabilir sözünden medeni haklarını kullanma yetkisi olmayanın mal edinme ve ticaret yapma yetkisinin olmadığı anlaşılır.) || Mefhum-u muvafakat, bir sözden anlaşılan anlama uygurrolan bir başka anlam, hüküm.

♦ sıf. Anlaşılan, anlaşılmış olan, kavranan.