MEFUL sıf. (ar. ft'Tden, meküf). Esk.
1. İşlenmiş, yapılmış, kılınmış.
2. Bir eylemin etkisinde bulunan.

—Esk. dilbilg. Tümleç. || Mefulûn anh, mefulün mih, çıkma durumu. || Mefulûn bih, belirtme durumu. || Mefulûn bih gayri sarih, belirtisiz nesne. || Mefulûn fih, kalma durumu. || Mefulûn ileyh, yönelme durumu. || Mefulûn leh, için edatıyla bağlanan tümleç. || Mefulûn maa, -le, -ile hali, araç durumu. || Mefulûn sarih, belirtili nesne.