MEHMUZ sıt. (ar. hemze'den rnehmuz). Esk.
1. Hemzeli.
2. Ayıplanmış.
♦ a. Mahmuz.
—Esk. dilbilg. Arapçada üçlü kökü oluşturan temel harflerden biri hemzeli olan kök için kullanılır. ||Mehmuz-ül-ayn, ikinci harfi hemze olan kök. ||Mehmuz-ül-fa, ilk harfi hemze olan kök. || Mehmuz-ül-lam, üçüncü harfi hemze olan kök.
Kaynak: Büyük Larousse