MEKTUM, sıf. (ar. ketm' den mektum, dişi, mektüme). Esk.
1. Gizlenmiş, saklanmış.
2. Hükümetten gizlenen, gizli tutulan: Emvali mektume (vergiden kaçırılan mallar). Mal-i mektum (gizlenmiş mal). Nüfusi mektume (kütüğe kaydedilmemiş kimseler). Varidatı mektume (deftere geçirilmeyerek şahıs elinde gizlenen devlet geliri).