MEMDUH, sıf. (ar. medh'ten memduh, memdütıa). Esk.
1. Övülmüş, övülecek: "Neşenin gibi cihan içinde bir memduhdur. Ne onun gibi görür meddah çeşmi rüzgâr" (Vasfi, XVI. yy.).
2. Övülmeye değer: "Büyük müşkilat zamanlarında en memdûh gayretler ekseriya hiç ûmid edilmeyen taraflardan geleceği..." (Ahmet Mithat, XIX. yy.).