MEMNUN sıt. (ar. memnun).
1. Bir durumdan, bir şeyden, bir kimseden, bir davranıştan sevinç, hoşnutluk duyan kimse için kullanılır: Hiç de memnun görünmüyor. Hayatından memnundu. Bu sonuçtan memnunum, (öğrencilerinden, çalışmalarından memnun musun?
2. Birini memnun etmek, onu sevindirmek, hoşnut etmek. || Memnun olmak, sevinmek, kıvanmak. || Memnun oldum, başkasıyla tanıştırılan kimsenin söylediği kalıp söz: Tanıştığımıza çok memnun oldum.