MENABİ çoğl. a. (ar. menfaatin çoğl. menâbi’). Esk.
1. Su kaynakları, menbalar.
2. Bir şeyin elde edildiği yerler, kaynakları: "Masrafımız için menabi-i ecne- biyeden istiane ettikçe..." (İsmail Suphi, XIX. yy.).
3. Menabi-i servet, zenginlik kaynakları. || Menabi-i maişet, geçim kaynaklar: "...ailesini yaşatmak için elzem olan menabi-i maişetten mahrum kalabilir" (H. C. Yalçın). || Menabi-i tabiiye, doğal kaynaklar.

—Bank. Banka kaynaklan arasında yer alan genel mevduat anlamında kullanılan deyim.