MERET, -ti sıf. ve a.- (ar. marid, inatçı' dan).
1. Tkz. Hoşlanılmayan, sıkıntı veren şey ya da kimse için sövgü sözü olarak kullanılır: Hem öksürüyorsun, hem de şu mereti içmeye devam ediyorsun. Ne meret adam, yüzünü bile görmeye dayanamıyorum.
2. Köre. Uğursuz, hayırsız.