MERHUM, sıf. (ar merhum, dişi, merhume).
1. Ölmüş bir müslümandan söz ederken "Tanrı'nın rahmetine kavuşmuş” anlamında kullanılır; rahmetli: Merhum kayınpeder iyi bir insandı.
2. Merhum olmak, ölmek.

♦ a. Ölmüş olan bir müslûman erkek ya da kadından söz ederken adı yerine kullanılır: Merhumun yakın dostları o akşam toplandılar.