MERİ sıf. (ar. medi, saygın, saygı gösterilen). Esk.
1. Yürürlükte olan, geçerli: Meri kanunlar.
2. Meriy-ül-hatır, hatırı geçen, saygın: "Çok meriy-ül-hatır olan bu misafirimi ağırlamak, izaz etmek mecburiyetinde idim" (Neyzen Tevfik). || Meriy-ül -icra, yapılan, gerçekleştirilen: "Bu misilli mesailde müftülerin sözü meriy-ül-icra olmak lâzım gelir ise de..." (Cevdet Paşa, XIX. yy.).

—Huk. Meri kanunlar, yürürlükte olan yasalar.

MERİ a. (ar. meri). ESk. anat. Yemek borusu.