MEŞİME a. (ar. meşime) Esk.
1. Anat. Dölyatağı.
2. Anat. Son, plasenta.
3. Bir şeyin doğduğu yer: "Gün doğmadan meşimei şebden neler doğar!..." (Tevfik Fikret).
4. Meşimei deha, dehanın ortaya çıktığı yer. || Meşimei dünya, gökyüzü.

—Esk. bot. Çiçekte yumurtacıkların yumurtalığa yapışık bulunduğu doku.