METHİYE a (ar. medl.ı ve -iyye'den medhiyye). Esk. Övgü: Bir kimse için methiyeler döktürmek.

—Ed. Divan edebiyatında dört halifeyi, din ve devlet büyüklerini övmek içirı yazılan şiir Genellikle kaside biçimindedir. Gazel, musammat, hatta şarkı biçiminde yazılmış olanları da vardır. || Kasidenin sunulduğu kişiyi öven bölümü. Nesip (teşıbip), girizgâh bölümlerini izler; ardından isse tegazzül, fahriye, dua bölümleri gelir. || Alevi -bektaşi edebiyatında On iki imam, tarikat uluları için söylenmiş övgü şiiri.

—Müz. Klasik türk müziğinde, bir kişiyi, çoğu kez de dönemin padişahını öven bir şiir üzerine bestelenmiş sözlü yapıt.