MEVHUB sıf. (ar. vehb’den mevhûb). Esk. Hibe edilmiş, İhsan edilmiş, armağan olarak verilmiş: Bir aşkı dâimi bana mevhubdur heman" (A. H. Tarttan).

—Din. Mevhub toprak -VAAT EDİLEN TOPRAK.

—İsi. huk. Bir kişiye bağışlanan, karşılıksız olarak verilen mal. f Mevhubün leh, kendisine mal bağışlanan kişi.