MEVKUF sıf. (ar. valftan mevkuf). Esk.
1. Tutuklanmış, tutuklu.
2. Bir şeye bağlı olan: ilahi! Eğer kabul kabiteyete göreyse kabiliyet senden ve eğer red istidada mevkuf ise istidad kimden?" (Ebüzziya Tevfik).
3. Vakfedilmiş, bağışlanmış.
4. Durdurulmuş, alıkonulmuş.

—Cez. huk. - TUTUKLU.

—İsi. huk. Vakıf konusu olan şey. || Mevkufun aleyh, bir vakfın gelirinden yararlananlar. (Mevkufün aleyhle ilgili hükümler vakfın mahiyetinden ve vakıfnamedeki açık hükümden anlaşılır.)