MEVSUF sıt. (ar. vaşftan mevsuf). Esk. Nitelenmiş, nitelikleri belirtilmiş.

—Cez. huk. Mevsutsuç, işleniş biçimi, failin kişisel durumu, suçtan doğan zarar vb. nedenlerle basit halinden daha ağır hale gelmiş suç. (Örneğin hırsızlığın geceleyin bir binaya girerek işlenmesi hırsızlık suçunun mevsuf biçimidir.)

—Esk. dilbilg. Sıfat tamlamalarında tamlanan