MEVZUN sıt. (ar. vezn’den mevzun). Esle.
1. Biçimli, oranlı, düzgün: Mevzun bir vücut.
2. Tartılmış olan.
3. Ölçülü, vezinli: Keiam-ı mevzun (vezinli söz).

—Ed. Dizeleri hece ya da aruz vezinlerinin kalıplarından birine uyan şiir. (Karşt. SERBEST.)

—Esk. tiz. Ağırlıklı. || Mevzun rakkas, ağırlıklı sarkaç.