MEYİL
-li a. (ar. meyi),
1. Yatay bir düzleme oranla eğik olan bir şeyin durumu; eğim: Çatının meyli.
2. Bir şeye gösterilen ilgi istek; eğilim: Edebiyata meyli var.
3. Bir kimseyi sevme, ona gönül verme, tutulma.
4.
Meyil etmek - MEYLETMEK. ||
Meyil göstermek, yönelmek, istemek, o yönde eğilimi belirmek. ||
(Bir şeye) meyil vermek, o şeye eğim ve eğiklik sağlamak. || (
Birine) meyil vermek, gönlünü ona kaptırmak, onu sevmek.
—Esk.
Meyl-i dil, gönül arzusu. ||
Meyl-i ihtişam, gülümseme isteği. ||
Meyl-i tabii, doğal istek, içgüdü.
—Esk. fiz. Eğilme. ||
Meyl-i mıknatısı, mıknatıs iğnesiyle ufuk çizgisi arasındaki açı.
—Esk. gökbil.
Meyl-i azam, bir gök cisminin en büyük eğilimi. ||
Meyl-i külli, bir gök cisminin yörüngesinde tam olarak sapması. ||
Meyl-i mutlak, bir yıldızının yörüngesinden olağan sayılan sapması.
—Esk. mat. Eğim, eğilme. ||
Meyl-i azam hattı, en büyük eğilimli doğru. ||
Meyil zaviyesi, iki çizgi veya düzlemin birbirine göre eğilme açısı.
MEYİLLİ
sıf.
1. Yatay ya da dikey bir düzlemle eğik açı oluşturacak biçimde duran; eğik.
2. Bir kimseye ilgi duyan, bir şeye istekli olan.
—Marangl.
Meyilli geçme, biri meyilli öbürü düşey iki parçayı birleştirmede uygulanan geçme türü. (Genellikle çatı yapımında kullanılan meyilli geçme zıvana tekniğiyle yapılır.)
Kaynak: Büyük Larousse
