MEZAHİB çoğl a. (ar. mezheb'ın çoğl. mezahib). Esk.
1. Mezhepler.
2. Mezahibi erbaa, dört mezhep; hanefi, şafii, maliki, hanbeli mezhepleri.

—Tar. Mezahib odası, OsmanlIlar döneminde BabIâli’de, ülkenin her çeşit din ve inanç sorunlarıyla ilgilenen özel büro.