MEZAHİM çoğl. a. (ar. zabmet'm osm. çoğl. mezâhim). Esk.
1 .Eziyetler, sıkıntılar, zahmetler: "Devteti Âliye'ye mezâhim peydâ eyleyerek işgale sa'y etmişlerdi" (Cevdet Paşa, XIX. yy.).
2. Mezahim-dide, eziyet çekmiş, sıkıntı görmüş kimse için kullanılır.