MEZAMİR çoğl. a. (ar. mezmurü n çoğl. mezamir, düdükler). Hıristiyan ve Yahudilerle de ibadetinde yer alan, Kutsal Kitap'daki 150 mezmurun tümü; bunları içeren kitap: "Yüzlerini, gözlerini ayaklara sürüp sürtüştürerek ilahi ve mezamir okurlar" (R. H. Karay).