MEZUNİYET, -ti a. (ar. me'zün ve -iy- yef'ten me'nıriıyyet).
1. Bir okulu bitirme, diploma alma: Mezuniyet balosu. Mezuniyet sınavları. Mezuniyetime üç ay var.
2. Yetki: Bir işi yapmaya mezuniyeti olmak. Bir kimseye mezuniyet yermek.

—Esk. Mezuniyet-i kâmile, mezuniyet-i tamme, tam yetkili olma. || Mezuniyet-i katiye, kesin, tam izin, yetki. || Mezuniyet-i resmiye, resmi, yasal izin, yetki.