MIHLAMAK g. f.
1. Bir şeyi (bir yere) mıhlamak, onu bir yere mıhla tutturmak; çivilemek.
2. Bir kimseyi (olduğu yere) mıhlamak, onu olduğu yerden ayrılmayacak, kıpırdayamayacak duruma getirmek.
3. Arg. Bir kimseyi sivri ve kesici bir aletle yaralamak.

—Kuyumc. Bir taşı, bir maden kaş içerisine yerleştirmek.

♦ mıhlanmak edilg. f.
1. Bir şey söz konusuysa, mıhla tutturulmak; çivilenmek.
2. Bir kimse sözkonusuysa, korku, şaşkınlık vb. bir nedenle yerinden kıpırdaya- mamak, yerinde çakılıp kalmak: Korku ve şaşkınlıktan olduğum yerde mıhlanıp kalmıştım.