MİHNET, -ti a. (ar. mihnet).
1. Zahmet, eziyet.
2. Üzüntü, keder, dert: "...mihnetler, sefaletler bulunmayan hiçbir aile yoktur" (H. C. Yalçın).
3. Esk. Bela, musibet.
4. Mihnet çekmek, üzüntülü ve sıkıntılı bir duruma katlanmak; sıkıntı çekmek: O dağ köyünde az mı mihnet çekmişti.

—Esk. Mihnet-abud, gam, keder dolu olan yer; dünya. || Mihnet-dide, mihnetkeş, mihnet-zede, zahmet çekmiş. || Mih- netgâh, mihnet-kede, gam, kasvet, eziyet çekilen yer.