MİHRACE a. (sanskritçe söze; maha, büyük, raca, kral'dan).
1. Kuşana döneminden (II. yy.), özellikle Guptalar’dan başlayarak (IV.-V. yy.), Hindistan'da (Ahemeniler'de olduğu gibi), kral ve imparatorlar için kullanılan unvan.
2. Daha sonra, tımar sahibi prensler için kullanıldı. (Mihrace devletleri 1947 ile 1950 arasında Hindistan’a katıldı.)