MİHR a. (fars. söze). Esk.
1. Güneş.
2. Sevgi.
3. Mihr ü mah, güneş ile ay. || Mihri cihan-ârâ, dünyayı süsleyen güneş. || Mihri dırahşan, parlayan güneş: "Yeter hikâyeti hâlâtı şems ü mevtana / Ne rütbe mihri dırahşândur gönül gönüle" (Y. K. Beyatlı). || Mihri maderane, ana sevgisine benzer sevgi.

—Tar. Mihri muaccel, OsmanlI devletinde mukataalardan alınan peşin para. (Aynca, şeriat gereği nikâh sırasında kız ailesine "ağırlık" niteliğinde ödenen paraya da bu ad verilirdi.)