MİKA a. (ing. mica; lat. mica, küçük parçadan). Miner. Çok kolay dilinebilen yapraklı silikat. (Mikalar bir aile oluşturur.) [Bk. ansikl. böl. Miner.]

—Pnömol. Mika pnömokonyozu, mika tozlarının sürekli ve büyük miktarlarda solunmasından ileri gelen bronş ve akciğer fibrozu.

—ANSİKL. Miner. Mikalar, çok ince ve bükülgen pullar ya da yapraklar halinde kolayca bölünebilme özellikleriyle dikkati çeker. Yoğunlukları 2,78 ile 3,1 arasında değişir, ortalama sertlikleri 2,5’tur. Mika grubunun bütün türleri monoklinik sistemde yer alır. Mika kristalli kayaçların çoğunda bulunur ve granitin üç temel öğesinden birini oluşturur. Pegmatit içinde üst üste yığılmış büyük yapraklar halindedir. Ayrıca granitlerin parçalanmasıyla oluşan kumtaşları, kumlar ve mikaşistlerin içinde de bulunur. Tschermak mikaları dört gruba ayırmıştır: biyotit, flogopit, muskovitve margarit. Isıya çok dayanıklı olan mika üstün bir yalıtkandır.

—Opt. Optikte, çeyrek dalga lamları adı verilen çok küçük kalınlıktaki (milimetrenin yüzde birkaçı) saydam lamları hazırlamak için, çiftkırıcı bir madde olan mikadan yararlanılır. Bu kristal lamlar, bir ışık titreşiminin özelliklerini incelemek için polarimetre aygıtlarında kullanılır.