Bilinmeyene...
Oysa Bonkör uynamıştı adam sabaha
Bavuluna, bir hayata dair umutlarını sığdırmıştı
En son yanlızlığına veda ediyordu gitmeden
Bir hoşçakalı asla hor görmüyordu bunca yıllık dostuna
Ve adam koyuldu yola...
Belki gideceği yerin adresinden yoksundu
Biliyordu ki o nerede olursa gelecekti kadın
Bekleyişlerin doğduğu yere yürüyecekti
Sessiz ve sakin...
Geçen saatler kırmıyordu adamı
İçindeki heyecana yenik düşsede ruhu
Beklemeyi sevmişti çünkü
Ne de olsa beklenen 'o'ydu...
Bunca zamanın varlığına gelmeliydi kadın
Geçen her an yokluğun habercisi gibiydi
Gidenler, gelenler kalabalığında yanlızlığı yaşıyordu adam
Gözünde bir damla yaşı gizlerken...
Bu kadar da bekleyiş olmamalıydı elbet
Gün ağarmak üzereyken topladığı bavula el attı
Taşıyacak gücü kalmamıştı oysa umutlarını
Şİmdi gitmeliydi bilinmeyene...
Yolun sonuna gelmeye çalışıyordu adam
Bitkin ve narin yüreğiyle...
Uykudan fırlarcasına uzandı gözleri kadının yoluna
Gelenin o olduğunu anlayabilmeye yetecek takadiyle...
İçinde savurduğu küfürlerdi kendine
Neydi bu güçsüzlüğün, yılmanın sebebi
Yıllara yorgun düşmeyen o adam, az daha gidecekti
Tam kadının gelişinde...
Şİmdi ellerindeki titremelerin sebebiydi kadın
Dizlerinde çözülmenin, kelimelerin anlamsızca çıkışlarıydı belki de
Hayallerindeki kadındı şimdi sadece bir adım ötesinde...
Oysa ona anlatılacak onca şey vardı şimdi
Bekleyişlerinden ve onun gelmeyişlerinden
Sevmelerinden, umutlarından, hayallerinden bahsedecekti
Eğer kadın biraz daha vakit verseydi...
Gülen yüzüyle anlamsız bakışlar sunuyordu
Bekleyişlere sebebiyet vermeyi güzelliğinin suçu sayarken kadın...
Yeteceğini düşünüyordu belki bu anların
Yıllarını, umutlarını, hayallerini hiçe sayarken adamın
Ürkek ve merhametli yüreğiyle...
Kadın dönüp giderken ardını
Bağırıyordu adam 'gitme, sana anlatacaklarım var' diye
Yorgun ve çaresiz sesiyle...
Şimdi beklenen kadın uzaklaşıyordu sessizce
Hediye ettiğini sandığı o büyük üzüntüyle...
Kadın merhamet doluydu, sevgi doluydu, yüce yüreğinde
Mecburluğu olmasaydı derken bırakıp gitmelerin
Belki de kaybolmadan önce, son kere...
Daha bir yalnızdı adam şimdi
Nerede o eskiyen gücü, nerede onu yeni umutlara taşıyacak takadi
Zorda olsa kalkıyordu yıkıntılarını atarak bir köşeye...
Ve artık...
Kadın bir bilinmezlikte...
Adam tanrının bile bilmediği bir yerde...
