maverâ
/ insan
adım adem bakışım havva
öpecekken hayatı gözlerinden
kırıldı dudağımda gökkuşağı
an söküldü can telef
batıyor göğsüme esmer bir mezar taşı
-bam teli koptu dilin
kırlangıç bana küstü-
eski bir yalnızlık tırnağımın ucu
kestim güneşin kâhkülünü
konuş ey bulut
gül tohumunda bir insan ağlıyor
iki yağmur tanesi toprağı bir
ne yana baksam yeldâ
aşk bitince başlıyor
// aşk
giden gitti...
mum yaktım uyan
gözlerim aynada mavi hâla
gölgem meçhul
saklım tuz
aklım elâ
/// sonra
...
Ferhat Gülsün
mavi ay yitik gül
bu durakta tutuştu rüzgar
duman oldu ayaz küllendi bir devir
oyuncak bahar...alev dibi mavi nisan
sanma ki üşütmüyor artık bu şehir
sus...
yatağına sürgün dil bilmez kızıl nehir
denizini sil öyle git
bir avuç yalan elinden içtiğim şiir
bilirim...
her yürek kendine şair
...
Ferhat Gülsün
Son düzenleyen Blue Blood; 5 Aralık 2006 23:44
Sebep: Mesajlar Otomatik Olarak Birleştirildi
