MUACCEL sıf. (ar. "acele’ den mu"accel). Esk.
1. Acele olunmuş.
2. Önceden verilen, peşin: "Kefalet-i mutlakada deyn eğer asıl üzerine muaccel ise kefil hakkında dahi muaccel... olarak sabit olur" (Mecelle-i ahkâmı adliye).

—Huk. Muaccel alacak - ALACAK. || Muaccel borç - BORÇ.