MUAKKİP sıf. (ar. ta'kib'den mu'akkib). Esk.
1. izleyen, ardından giden, takip eden: "Timur ve muakkipleri zamanında Hz. Fatıma ile Alanoğva arasında bir müşabehet tasavvur olunmuş olsa bile..." (M. F. Köprülü).
2. iş takipçisi, iş yürüten.