MUAZZEP sıf. (ar. 'azâb'dan mu'az- zeb). Esk.
1. Acı çeken, kederlenen: "Ahmet Kerim Samiye bahsinin böyle birden kapanmış olmasından muazzepti" (Y. K. Karaosmanoğlu).
2. Muzzep etmek, acı çektirmek, acı vermek. || Muazzep olmak, acı çekmek, kederlenmek.