MUBASSIR a. (ar. başar'
dan mubaşşır). Esk.
1. Gözeten, bekleyen, gözetici.
2. Eskiden iptidai ve rüştiye okullarında öğrencilerin durumlarıyla ilgilenen ye düzenlerinden sorumlu olan kimse: "iki kelimede bir arkasını dönüyor, mubassırı gözetliyordu"
(Ahmet Rasim).
3. Gümrüklerde arama işini yapan görevli.
Kaynak: Büyük Larousse