MUHACİM sıf. (ar. muhareme'den muhacim). Esk. Hücum eden, saldıran, saldırıcı: "Allah Allah nidasıyla mühacim ahrâr. Ettiler düşmanı bir öyle ki içlâyı kenar" (Y. K. Beyatlı).

—Esk. spor. Hücum oyuncusu, forvet, ileride oynayan oyunculardan biri. || Muhacim hattı, forvet hattı, ileri üçlü, ileri oyuncular. || Merkez muhacim, santrafor forvetin orta oyuncusu.