MUHAKKİK, -kı sıf. (ar. tahkik'ten mu- (ıa(t(n(t). Esk. Bir olayın, bir durumun nedenini ortaya çıkartan, gerçeği bulan: "Her memleket başkalarının yeniliklerini taklid ile başladığı intizama, kendisinin eskiliklerini tahkik ile nihayet verir. Bu halde bir zamanki mukallitler, sonra muhakkik olurlar" (İsmail Suphi, XIX. yy.).

♦ a. Soruşturmacı, soruşturucu.

—Masonl. Masonlukta locaya yeni girenleri tahkik etmekle görevli kişi. (Yetkili rit- lere göre değişir. Bazen bir güvercinle temsil edilir.)