MUHAKEME a. (ar. muhakeme).
1. Bir sonuca varmak için mantıksal ilkelere göre ve birbirine bağlı olarak düşünme, akıl- yürütme, usavurma.
2. Huk. YARGILAMA'nın eşanlamlısı.
3. Muhakeme etmek, yargılamak; usavurmak, uslamlamak. || Muhakeme yürütmek, bir sorun için çözüm yolları düşünmeye, bulmaya çalışmak; akılyürütmek, usavurmak.
—Cez. us. huk. Muhakemenin meni, soruşturma sonucunda yeterli kanıt bulunamaması nedeniyle yargılamaya gerek görülmemesi.
Kaynak: Büyük Larousse
